అమ్మకి చేసే సాయాలు

పొద్దున్నించి చూస్తానా.  అమ్మ పాపం బోళ్డు పని చేసేస్తుంది.  లాత్లంతా పక్కంతా తిలిగేస్తూ పడుకుంతాకదా.  పాపం అమ్మకి సలిగ్గా నిద్లే పత్తదు.  అయినా మా జేజి వస్తాడని పొద్దున్నే లేచేస్తుంది.  జేజి అంతే మాకు ఆంఆం వండిపెత్తేవాడన్నమాత.  ఆంఆం జేజి ప్లసాదంతో సమానమని నాన్నాలు చెప్పాలులే.  అప్పుడు, ప్లసాదం వండిపెత్తేది జేజే కదా.  ఆయన పొద్దున్నే వచ్చేస్తాలని, అమ్మ లేచేసి, అందలికీ ఏమేంకావాలో చెప్పేసి, అన్నీ ఇచ్చేసి, మళ్ళీ నా దగ్గలకొచ్చి నన్ను చూసుకుంతుంది.  ఈలోగా నాన్నాలు లేచేసాలని హడావుడి పడిపోతుంది.  ఎందుకో తెలీదు.  చక్కగా నాతో, నాన్నాలితో ఆడుకోచ్చుగా.  ఊహు.

మొన్న కబుల్లు చెప్పినప్పుడు బత్తలు తెల్లగాఎలా చెయ్యాలో చెప్పా కదా (మల్చిపోతే, అమ్మ సినీమా కష్తాలు వినండి).  అది విని నాన్నాలు ఒకతే నవ్వు.  విసుగొచ్చేసిందనుకో.  ఎందుకో చెప్పకుండా ఊలికే నవ్వితే మీకుమాత్లం విసుగులాదా ఏంతి.  ఆ తల్వాత ఎప్పతికో చెప్పాలు.  బత్తలు నీళ్ళగదిలో వేసేస్తే తెల్లగా కావుత.  అక్కణ్ణించి తీసి అమ్మ అదేదో డబ్బాలో వేస్తే, అప్పుడు తెల్లగా అవుతాయిత.  ఇప్పులు ఆ డబ్బా పాడయ్యిందిత.  ప్పదిమందితో మాత్లాడాకా, బత్తలు చేత్తోనే తెల్లగా చేసే అమ్మాయి కుదులుకుందిత.  ఆంఆంచేసిపెత్తే జేజి వెళ్ళేసలికి, ఈ అమ్మాయి వస్తుంది.  అప్పులు మళ్ళీ అమ్మ బిజీ.  బిజీ అంతే బిజీగా ఉండతం. అంతే మీకు తెలుసుగా.  అంతే నాతో మాత్లాడ్డానికి ఖాళీ లేకపోవతం.  అప్పులప్పులు అమ్మే చెప్పుతుంది “ఖుషీ, నేనిప్పుడు బిజీగా ఉన్నానే.  కాసేపత్లో వచ్చి కబుల్లు చెప్తానే” అని.

ఈలోగా, నాన్నాలికి నాతో ఆతలు ఆడీ, ఆడీ మధ్యలో ఏదో గుల్తువచ్చి, నీళ్ళగదిలోకి పాలిపోతాలు.  ఇంక అక్కణ్ణుంచీ పలుగే పలుగు, హడావుడీను.  నాతో జుత్తుపీకించుకోవతం కూడా అవకుండానే లెడీ అయిపోతాలు.  నాన్నాలికి ఆంఆం ఇవ్వాలని మళ్ళీ అమ్మ పలుగు.  అదేంతో నాన్నాలు వేడివేడిగా ఆంఆం తినకుండా, చిన్నచిన్న డబ్బాల్లో పత్తుకెళ్తాలు.  నిన్న చూసేసాలే.  అప్పులు అమ్మమీద చాలా జాలేసేసింది.  అందుకే లేపత్నుంచీ నేనూ అమ్మకి సాయంచేయాలని గత్తిగా అనుకొంతున్నా.

బొమ్మలు విసిలేయకుండా ఆడుకుంతాను

ఒకతి.  పొద్దున్నే లేవను.  నేను లేవకపోతే అమ్మకి నా పనేమీ ఉండదుగా.  అందుకు.

మలోతి.  ఒకవేళ లేచినా, గాఠిగా కళ్ళుమూసేసుకుంతాను.  అప్పులు అమ్మకి నేను లేచినా, తెలీదు.

ఇంకోతి.  పక్కమీదే నడుస్తాను, కింద నడవను.  అప్పులు బత్తలు నల్లగా అవ్వు కదా.

డెబ్భై. నా నవ్వు కోసం ఏమైనా చేయచ్చంతాలు కదా.  అందుకే నాన్నాలు నాదగ్గలున్నప్పులు బాగా నవ్వుతాను.  స్నానానికి పాలిపోవాలని చూస్తే అలుగుతాను.  అప్పులు నాతోనే ఉంతాలు కదా.  అప్పులు అమ్మ హడావుడి పడక్కల్లేదు కదా.  అల్లా నాన్నాలిని మాయచేసేస్తాను.

ప్పది. నా స్నానం నేనే చేస్తాను.  అది చాలా వీజీ.  నీళ్ళగదిలోకెళ్ళడం.  నీళ్ళన్నీ మీద ఒంపేసుకోవడం.  బరాబరా సబ్బు రాసేసుకోవడం.  మళ్ళీ నీళ్ళు పోసేసుకోవడం.  అసలే మనకి నీళ్ళంతే ఎక్కువ ఇష్తం కదా.  కానీ సాంబ్లాణికి మాత్లం అమ్మకావాలేం.  అది చాలా ఖష్తం.  పొగకూడా వస్తుంది.  అప్పుడు ఊపిరాడనత్తుంతుంది కదా.  అందుకు.

ఆలు. నా ఆంఆం నేనే తినేస్తాను.  అమ్మకోసం చూడను, అలవను,

నలభై.  బొమ్మలు విసిలేయకుండా ఆడుకుంతాను.

వంద.  జోలపాత పాడకుండానే నిద్లపోతాను.  అప్పులు అమ్మకి గొంతునెప్పెత్తదు కదా.

అయినా కానీ ఇవన్నీ అమ్మ చేసిపెడితేనే మనకి హాయిగా ఉంతుందనుకో.  కానీ పాపం అమ్మ అలసిపోతోంది కదా.  అందుకే నేను కొంచెం అమ్మకి సాయం చేస్తానన్నమాత.